.........Δημήτρης Παπαναστασίου ΟΡΓΟΝΙΤΕΣ...............

Μία τραυματική ανάμνηση, χωρίς το δυσάρεστο   συναισθηματικό φορτίο,   μπορεί να γίνει σοφία. Αν κοιτάξουμε ένα δυσάρεστο γεγονός του παρελθόντος αντικειμενικά και δούμε ποιοι ήμασταν και  αν καταφέρουμε να ξεχάσουμε τη συναισθηματική μας κατάσταση ή ακόμα καλύτερα να την εξαλείψουμε,  τότε θα είμαστε ελεύθεροι να ζούμε, να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε ανεξάρτητα από τους περιορισμούς ή τους εξαναγκασμούς εκείνου του συναισθήματος.                      Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι  οι αντιξοότητες χρειαζόταν για να ξεπεράσουμε αυτό που ήμασταν και να γίνουμε ένας άλλος άνθρωπος.

Έχουμε τρεις εγκεφάλους που μας επιτρέπουν να εξελιχτούμε από τη σκέψη στην πράξη και τέλος την υπόσταση * .                                        Η ίδια διαδικασία είναι και για ευχάριστα και για δυσάρεστα πράγματα. Πρώτος εγκέφαλος. Νεοφλοιός.                                      Ο πιο πρόσφατος και ανεπτυγμένος νευρολογικός εξοπλισμός του ανθρώπου, έδρα του συνειδητού νου. Μαθαίνω, σχεδιάζω, δημιουργώ, εικάζω πιθανότητες, επινοώ, επικοινωνώ και σύνδεση με την εξωτερική πραγματικότητα όσα βλέπω και όσα ακούω, όσα μαθαίνω. Μέσω της νόησης δημιουργούνται συνάψεις και κυκλώματα.       ...